چکیده
پژوهش پیش‌رو با هدف بررسی نقش تعدیل‌کنندگی کیفیت گزارشگری مالی بر رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد مالی شرکت انجام شده است، به‌طور مشخص پژوهش حاضر به‌دنبال پاسخگویی به این مسأله است که آیا افزایش کیفیت گزارشگری مالی منجر به افزایش اثرگذاری مدیریت سرمایه در گردش بر عملکرد مالی می‌شود؟. انتظار می‌رود نتایج پژوهش به درک عوامل تعدیل کننده رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد مالی کمک شایانی نماید. بر ابن اساس از کیفیت اقلام تعهدی به‌عنوان معیار اندازه‌گیری کیفیت گزارشگری مالی، از چرخه تبدیل وجه نقد به عنوان شاخص مدیریت سرمایه در گردش و از بازده دارایی‌ها و نسبت کیو توبین به‌عنوان شاخص‌های عملکرد مالی استفاده شد و نمونه‌ای مشتمل بر 113 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال‌های 1395-1383 انتخاب و فرضیه‌های پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. نتایج آزمون فرضیه‌ها حاکی از آن است که با طولانی شدن چرخه تبدیل وجه نقد، عملکرد مالی شرکت ضعیف‌تر می‌شود به عبارت دیگر نتایج بیانگر این است که بین مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد مالی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و نتایج ناشی از برازش مدل براساس نسبت کیو توبین حاکی از آن است که کیفیت گزارشگری مالی تاثیر معناداری بر رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد مالی دارد، بنابراین می‌توان ادعا نمود که افزایش کیفیت گزارشگری مالی منجر به افزایش تأثیر مثبت مدیریت سرمایه در گردش بر عملکرد مالی شرکت‌ها می‌شود.
)