نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
چالش عمده در مطالعات مربوط به مدیریت سود، یافتن معیاری است که مشخص کند شرکت‌ها به چه میزانی، سودهای خود را مدیریت کرده‌اند. فرض رایج این است که سودها از طریق اقلام تعهدی حسابداری، مدیریت می‌شوند. در اکثر پژوهش‌ها، کشف مدیریت سود، مبتنی بر مدل رگرسیون خطی که توسط جونز (1991) پیشنهاد شد، می‌باشد. هدف این پژوهش مقایسه کارایی مدل‌های مبتنی بر رگرسیون خطی فازی در کشف مدیریت سود در مقایسه با مدل‌های رگرسیون خطی حداقل مربعات معمولی است. مشکل عمده در مورد مدل جونز، نیاز به سری‌های زمانی طولانی از داده‌های صورت‌های مالی است. یک روش جایگزین برای برآورد ضرایب مدل رگرسیون خطی با حداقل مربعات معمولی، استفاده از رگرسیون خطی فازی می‌باشد. در این پژوهش 72 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1380 تا 1392 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد، در زمان مقایسه اقلام تعهدی اختیاری در طول دوره‌های مختلف زمانی، با کاهش طول سری زمانی هرچند که کارایی هر دو مدل کاسته می‌شود ولی کاهش کارایی رگرسیون فازی در تشخیص مدیریت سود در مقایسه با رگرسیون معمولی با شتاب کمتری رخ داده است و حتی در دوره 4 ساله کارایی روش فازی، بیش از روش رگرسیون معمولی می‌باشد.
کلیدواژه‌ها
)