چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر، ارائه شاخصی جهت سنجش کیفیت گزارشگری مالی با استفاده از ویژگی‌های کیفی اطلاعات حسابداری است.
روش: پژوهش حاضر جهت شناسایی اولویت هر یک از ویژگی‌های کیفی اطلاعات حسابداری از دید استفاده‌کنندگان گزارش‌های مالی به‌منظور طراحی شاخص کیفیت گزارشگری مالی انجام شده است. پژوهش پیش رو از نظر روش، توصیفی از نوع پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده‌ها استفاده شده است. پایایی ترکیبی پرسشنامه از طریق ضریب پایایی ترکیبی و روایی آن نیز، از طریق مقایسه جذر میانگین واریانس استخراج شده هر متغیر با هم‌بستگی آن متغیر با سایر متغیرها آزمون شده است. نتایج استفاده از تجزیه‌وتحلیل پاسخ‌های 231 نفر از سرمایه‌گذاران حرفه‌ای فعال در نهادهای مالی بازار سرمایه در سال 1402 و با استفاده از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری، حداقل مربعات جزئی به‌دست‌آمده است.
یافته‌ها: پس از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، در پژوهش وجود ارتباط معنادار بین ویژگی‌های کیفی مربوط بودن (با ضریب 0.505)، قابل‌اتکا بودن (با ضریب 0.304)، قابل‌مقایسه بودن (با ضریب 0.079) و به‌موقع بودن (با ضریب 0.102) با کیفیت گزارشگری مالی تأیید شد و شاخص سنجش کیفیت گزارشگری مالی با استفاده از ضرایب اشاره شده طراحی گردید.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد از دید استفاده‌کنندگان اطلاعات حسابداری، به ترتیب مربوط بودن و قابل‌اتکا بودن مهم‌ترین ویژگی کیفی مؤثر در کیفیت گزارش‌های مالی شرکت‌ها بوده و این ظرفیت وجود دارد تا با ارائه برخی از ابعاد اطلاعاتی مانند اطلاعات آینده‌نگر که از دید استفاده‌کنندگان حائز اهمیت است سطح کلی کیفیت گزارشگری مالی و کیفیت درک شده توسط کاربران گزارش‌های مالی را بهبود بخشید.
دانش‌افزایی: این پژوهش به عملیاتی‌سازی مفاهیم مندرج در فصل دوم چارچوب مفهومی استانداردهای حسابداری ایران و درک اهمیت هر یک از ویژگی‌های کیفی در اندازه‌گیری کیفیت گزارشگری مالی براساس نظام اولویت‌بندی استفاده‌کنندگان از گزارش‌های مالی کمک می‌نماید.
موضوعات
)