چکیده

هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خوانایی گزارشگری مالی بر هزینه سرمایه با تاکید بر نقش تعدیلگر کیفیت گزارشگری مالی در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام‌شده است.
روش: برای دستیابی به این هدف، فرضیه‌ها با استفاده از روش داده‌های تابلویی و رگرسیون لاجیت مورد آزمون قرار گرفتند. با استفاده از 1440 مشاهده سال-شرکت از شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1389 تا 1398، رابطه بین خوانایی گزارشگری مالی و هزینه سرمایه مورد بررسی قرار گرفت. همچنین خوانایی گزارشگری مالی توسط شاخص‌های فوگ و فلش تعیین شد.
یافته‌‎ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که خوانایی گزارشگری مالی دارای رابطه معناداری با هزینه سرمایه نمی‌باشد. زمانی که اثر تعاملی کیفیت گزارشگری مالی و خوانایی بر هزینه سرمایه مورد بررسی قرار گرفت نتایج حاکی از این بود که این اثر می‌تواند هزینه سرمایه را کاهش دهد. علاوه بر این تحلیل‌های اضافی نشان داد نقش اثر تعاملی کیفیت گزارشگری مالی و خوانایی بر هزینه سرمایه در بین شرکت‌های دارای عدم تقارن اطلاعاتی بالا بسیار با اهمیت‌تر از شرکت‌های دارای عدم تقارن اطلاعاتی پایین می‌باشد. همچنین نتایج نشان داد خوانایی گزارشگری مالی رابطه غیرخطی معناداری با هزینه سرمایه ندارد.
نتیجه‌‎گیری: نتایج تجربی این مطالعه نشان می‌دهد شرکت‌هایی که کیفیت گزارشگری مالی بالایی دارند از هزینه سرمایه کمتری برخوردار هستند. به بیانی کیفیت گزارشگری مالی بالا بر رابطه بین خوانایی گزارش‌های مالی و هزینه سرمایه تأثیرگذار است. بنابراین، می‌توان بیان داشت عدم تقارن اطلاعاتی بین سرمایه‌گذاران ناآگاه و مدیران از طریق افزایش کیفیت گزارشگری مالی کاهش پیدا کند. به‌عبارت دیگر، خوانایی بالاتر گزارش‌های مالی سبب کاهش ریسک ناشی از ناآگاهی سرمایه‌گذاران از رشد آتی شرکت‌ها می‌گردد.
دانش‌افزایی: بر اساس ادبیات موجود، این مطالعه با ارائه شواهد تجربی از آزمون فرضیه مبهم‌سازی و علامت‌دهی و پیامدهای سبک زبانی در بازارهای نوظهور مانند ایران، به ادبیات حسابداری موجود می‌افزاید. همچنین نتایج این پژوهش توجه به نقش کیفیت گزارشگری مالی را براساس تئوری علامت‌دهی ضروری می‌داند.