چکیده
هدف: هدف از این پژوهش واکاویِ تاثیرِ مدلِ افشای مواردِ کلیدیِ گزارش حسابرسی بر عدم موفقیت کسب و کارِ شرکت‌های بازار سرمایه بود تا براساس آن بررسی گردد تاچه میزان افشای مواردِ کلیدی در گزارش حسابرسی قادر خواهد بود تا عاملی برای کاهش عدم موفقیت کسب و کار شرکت ها باشد و سرمایه گذاران با اتکا به افشای چنین اطلاعاتی اقدام به تصمیم گیری نسبت به سرمایه گذاری در شرکت های بازار سرمایه نمایند.
روش: پژوهش حاضر از منظر روش شناختی ، تحقیق پیمایشی ، از نظر ماهیت توصیفی – کاربردی و از منظر نتیجه جزو پژوهش های توسعه ای و از منظر روش شناسی ترکیبی (کیفی-کمی) می باشد . دوره زمانی پژوهش یکسال و جامعه هدف در بخش کیفی ۱۳ نفر از متخصصان دانشگاهی و شرکای حسابرسی بودند که چه به لحاظ علمی و چه به لحاظ تجربی، خبره تلقی می‌شدند. فرآیندِ انتخاب افراد شیوه‌ی نمونه گیری نظری براساس دانش تجربی در حرفه حسابرسی بود. اما جامعه هدف در بخش کمی 378 نفر از مدیران شرکت های بورس اوراق بهادار تهران بودند.
یافته ها: نتایج پژوهش در بخش کیفی از وجودِ ۳ مقوله، ۶ مولفه و ۳۱ کد مفهومی حکایت دارد. همچنین نتایج در بخش کمی نشان داد، افشای مواردِ کلیدی گزارشِ حسابرسی بر عدم موفقیت کسب و کار شرکت های بورس اوراق بهادار تهران تاثیر منفی و معناداری دارد.
نتیجه گیری: افشای مواردِ کلیدی حسابرسی الزاما برای افزایش قدرت تصمیم‌گیری‌های ذینفعان بیرونی نمی‌تواند تلقی گردد، چراکه با بررسی و ارزیابی حسابرس نسبت به عملکردهای شرکت می‌تواند با ذکر نکات مختلف به هیئت مدیره و مدیران شرکت‌ها، سطح آگاهی‌های آنان نسبت به همسویی بیشتر کارکردهای خود با استانداردهای حسابداری و حسابرسی را تقویت نمایند. بدین جهت براساس این نتیجه مشخص گردید، افشای موارد کلیدی در گزارش حسابرسی طبق استانداردهای موجود می‌تواند سطح عدم موفقیت کسب و کارهای شرکت‌های بازار سرمایه را کاهش دهد.
دانش افزایی: این پژوهش علاوه بر توسعه ادبیات افشای مواردِ کلیدیِ گزارش حسابرسی منجر به تصمیم گیری صحیح ذینفعان و سرمایه گذاران می شود تا با اتکا به افشای چنین اطلاعاتی اقدام به تصمیم گیری بهتر نسبت به سرمایه گذاری در شرکت های بازار سرمایه نمایند.
موضوعات
)