چکیده
هدف:این مقاله، بررسی قیمتگذاری نوسانپذیری غیرسیستماتیک در بورس اوراق بهادار تهران می‌‌‌‌‌‌‌‌باشد. همچنین بررسی می‌‌‌‌‌‌‌‌شود که آیا توضیحات بیان شده در ادبیات برای بیقاعدگی قیمتگذاری نوسانپذیری غیرسیستماتیک در بازارهای توسعه یافته، برای شواهد تجربی مشاهده شده در بورس اوراق بهادار تهران نیز برقرار است.
روش: برای محاسبه نوسانپذیری غیرسیستماتیک شرکت‌هایی که حداکثر یک روز معاملاتی طی هر ماه دارند حذف شدند. نمونه نهایی شامل 48 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1387 لغایت 1398 شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش، مدل سه عاملی فاما-فرنچ (1993)، روش مرتب‌‌‌‌‌‌‌‌سازی یک‌طرفه پورتفوی برمبنای نوسانپذیری غیرسیستماتیک، روش مرتب‌‌‌‌‌‌‌‌سازی دوطرفه پورتفوی برمبنای نوسانپذیری غیرسیستماتیک و پنج عامل ریسک، و نیز رگرسیون‌‌‌‌‌‌‌‌های مقطعی فاما-مک‌‌‌‌‌‌‌‌بث (1973)، مورد استفاده قرار گرفته است.
یافته‌‌‌‌‌‌‌‌ها: بیانگر وجود یک رابطه قویاً مثبت بین نوسانپذیری غیرسیستماتیک و بازده مورد انتظار است. این نتیجه‌‌‌‌‌‌‌‌گیری بعد از کنترل اثر سه عاملِ ریسکِ فاما-فرنچ (بازده مازاد بازار، اندازه، و ارزش)، معکوس بازده کوتاه‌‌‌‌‌‌‌‌مدت، ترجیحات برای بازده حدی مثبت، و مومنتوم (کارهارت، 1997)، همچنان برقرار است.
نتیجه‌‌‌‌‌‌‌‌گیری:بیقاعدگی نوسانپذیری غیرسیستماتیک در بورس اوراق بهادار تهران وجود ندارد؛ بنابراین، سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌گذاران می‌‌‌‌‌‌‌‌باید نوسانپذیری غیرسیستماتیک را نیز در تصمیم‌‌‌‌‌‌‌‌گیری‌‌‌‌‌‌‌‌های سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌گذاری مدنظر داشته باشند. بعلاوه، توضیحاتی که در ادبیات بیان شده است، برای شواهد بدست آمده در بورس اوراق بهادار تهران مبنی بر صرف مثبت نوسانپذیری غیرسیستماتیک، پذیرفتنی نمی‌‌‌‌‌‌‌‌باشد.
دانش افزایی: در ادبیات، بیقاعدگی نوسانپذیری غیرسیستماتیک عمدتاً برای بازارهای توسعه یافته و در حال توسعه مورد بررسی قرار گرفته است. بالاخص اینکه توضیحات بیان شده در ادبیات در مورد وجود بیقاعدگی نوسانپذیری غیرسیستماتیک در بازارهای توسعه یافته، تاکنون برای بورس اوراق بهادار تهران، مورد بررسی قرار نگرفته است. بر این اساس، در پژوهش پیش‌رو هدف پرکردن این شکاف برای گسترش ادبیات پیرامون بورس اوراق بهادار تهران است.
)