چکیده
نگرانی ناشی از آثار روابط طولانی مدت حسابرس و صاحبکار بر استقلال حسابرس موجب تدوین قوانینی مبنی بر محدود کردن این روابط شده است. در حالی که چرخش اجباری حسابرس به عنوان یک ابزار در جهت افزایش استقلال توجه قانون گذاران را به خود جلب کرده است، شواهد متناقضی در حمایت از آن وجود دارد. به علت نگرانی قانون گذاران در رابطه با اثرات دوره تصدی حسابرس، تحقیق حاضر به بررسی تاثیر تصدی طولانی بر استقلال حسابرس می‌پردازد. استقلال حسابرس توسط پنج عامل تهدید منافع شخصی، خودبررسی، جانبداری، روابط صمیمانه و ارعاب اندازه‌گیری شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شد که توسط 108 نفر از اعضای عضو جامعه حسابداران رسمی ایران، تکمیل و به دلیل غیر نرمال بودن داده‌ها، آزمون علامت زوج نمونه‌ای بکار گرفته شد.
نتایج تحقیق دلالت بر موثر بودن تصدی طولانی مدت حسابرس بر استقلال دارد و هر شش فرضیه تحقیق تائید شدند. در مجموع یافته‌های تحقیق مبین این است که استقلال حسابرس در دوره‌های تصدی کوتاه مدت بیشتر از تصدی طولانی مدت تهدید می‌شود. بنابراین، چرخش اجباری حسابرس در دوره های تصدی طولانی با توجه به نتایج تحقیق ضروری به نظر نمی‌رسد.
کلیدواژه‌ها
)