چکیده
هدف این تحقیق بررسی اثر مستقیم مشکلات نمایندگی بر کیفیت گزارشگری مالی و اثر میانجی کیفیت حسابرسی بر این رابطه در شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1383-1389 است. مشکلات نمایندگی بر اساس وجوه جریان نقد آزاد، اهرم مالی و درصد مالکیت اعضاء هیئت مدیره ارزیابی شدهاست. برای سنجش کیفیت گزارشگری مالی از معیار کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت حسابرسی از دورهی تصدی آن در شرکت استفاده شدهاست. برای آزمون فرضیهها از دو روش رگرسیون چند متغیره براساس دادههای تلفیقی و مدلسازی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) استفاده شدهاست. یافتههای تحقیق بیانگر آن است که جریان وجوه نقد آزاد دارای ارتباط منفی و معنیدار، اهرم مالی و درصد مالکیت اعضای هیئت مدیریت دارای رابطهی مثبت و معنیدار با کیفیت گزارشگری مالی هستند. هرچند براساس یافتههای مبتنی بر رگرسیون چند متغیره نقش میانجی کیفیت حسابرسی بین مشکلات نمایندگی و کیفیت گزارشگری مالی تأیید نمیشود ولی نتایج روش معادلات ساختاری این موضوع را تأیید میکند.
)